Σε μερικές ημέρες η χώρα θα συμπληρώσει ένα χρόνο από την εθελοντική της προσφυγή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ. Ένας χρόνος μέσα στον οποίο ο ελληνικός λαός κατέστη, όχι μόνο το πειραματόζωο αντοχών, αλλά και το δείγμα αντοχής της Ευρώπης – ύστερα από τις περυσινές επιθέσεις των αμερικανικών οίκων εναντίον του ευρώ.Επίσης, όλοι, υποθέτουμε, αντιλήφθηκαν ότι, η σημερινή κυβέρνηση είχε ως αποκλειστικό στόχο την προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Επειδή δεν είναι καιρός, όμως, για την απόδοση ευθυνών η ουσία από εδώ και πέρα είναι αν διαθέτουμε προτάσεις για το χρέος. Και ύστερα να ζητήσουμε συγνώμη από τους γονείς μας που τους κόψαμε τις συντάξεις.
Όταν λ.χ. ανέλαβε ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου έλεγε ότι, προτίθεται να φορολογήσει τις καταθέσεις. Του έλεγαν «θα φύγουν τα λεφτά». Τίποτα. Το αποτέλεσμα των προθέσεων ήταν να φύγουν στο εξωτερικό 30-40 δισ. ευρώ. Αντί λοιπόν να λάβει ξαφνικά την απόφαση μια ωραία πρωία ειδοποίησε όλους εκείνους που απομυζούν την χώρα – και θα θελήσουν να την απομυζήσουν σε 1-2 χρόνια αγοράζοντας φθηνά.
Και η κυβέρνηση οδηγήθηκε, μεταξύ άλλων, στην οριζόντια μείωση των συντάξεων. Τα ίδια πληρώνει ένας συνταξιούχος που διαθέτει 5 πολυκατοικίες, τα ίδια κι ένας που παίρνει 400 – 500 ευρώ. Η κυβέρνηση είχε μπροστά της ένα ποσό καταθέσεων 240 δισ. ευρώ – όσο ήταν και το χρέος τότε- και αντί να φορολογήσει με ένα 5% το ποσό στράφηκε επί δικαίων και αδίκων. Ναι ένα 5% εκείνη την εποχή ήταν 12 δισ. ευρώ.
Θα μπορούσε, επίσης, να φορολογήσει, όχι τους μικροκαταθέτες των 20.000 ευρώ, αλλά τα υψηλότερα στρώματα. Τα ποσά της φορολόγησης θα πήγαιναν απευθείας στο χρέος, και δεν θα χρειαζόταν ο πρωθυπουργός να προετοιμάζει καθημερινά επί οκτώ μήνες την προσφυγή στον μηχανισμό.
Τα υπόλοιπα μέτρα λιτότητας- τα οποία ήθελε για παράδειγμα να λάβει η Πορτογαλία - θα μπορούσε να τα λάβει δίχως τους «μεγάλους» συμβούλους που μας έχουν οδηγήσει στην άβυσσο.
Αντ ΄ αυτών, ο πρωθυπουργός τώρα, διαθέτει τρεις μήνες για να πουλήσει δημόσια περιουσία, να προχωρήσει σε αποκρατικοποιήσεις και, για να τα επιτύχει θα πρέπει να πληρώσει. Να πληρώσει αδρά όλους τους συμβούλους που τον οδήγησαν στο «μαχαίρι», την Goldman Sachs, την Deutsche Bank, την Μorgan Stanley, την Citigroup, την Jp Morgan.
Και μερικά «ψίχουλα» θα πάρουν και οι γαλλικές επενδυτικές. Πως γίνεται όλοι αυτοί να κερδίζουν διπλά; Από την κρίση χρέους, από το ευρώ, από τις αποκρατικοποιήσεις. Πως γίνεται να παίρνουν τις συντάξεις από τους γονείς μας; Ζυγά – μονά κερδίζουν, αλλά ποιος έριχνε τα ζάρια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου