Το site μας έχει αναδείξει εδώ και πολύ καιρό το θέμα της άσκηση μυστικής διπλωματίας από την ελληνική κυβέρνηση. Εκτός αυτού, τα διπλωματικά έγγραφα, τα οποία διαρρέουν μέσω του γνωστού ιστότοπου Wikileaks και δημοσιεύει η εφημερίδα «η Καθημερινή», εμπεριέχουν εξαιρετικά σημαντικές πληροφορίες για τα πρόσωπα, τα οποία επηρέαζαν ή επηρεάζουν τον Γιώργο Παπανδρέου στο πεδίο... άσκηση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Οι αποκαλύψεις, για την πλήρη αναφορά που έδωσε η άτυπη σύμβουλος του κ. Παπανδρέου και υπεύθυνη του τομέα Διεθνών Σχέσεων του ΠΑΣΟΚ Πωλίνα Λάμψα σε δύο πολιτικούς υπαλλήλους της Αμερικανικής Πρεσβείας στις 3 Δεκεμβρίου 2009 δεν αποτελεί είδηση, υπό την έννοια ότι είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες ποιος είναι ο βαθμός της ανεξάρτητης χάραξης και άσκησης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Η κ. Λάμψα επιβεβαιώνει τον κανόνα των προθύμων, οι οποίοι σπεύδουν να ενημερώσουν τους Αμερικανούς (και όχι μόνο) για τις κινήσεις της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Αυτή η διαδικασία είθισται και είναι γνωστή. Το ερώτημα είναι αν οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Εξωτερικών γνώριζαν αυτές τις κινήσεις και η απάντηση είναι «δεν τις γνώριζαν». Όμως αυτές τις κινήσεις τις γνώριζαν κάποιοι άλλοι και πολύ καλά μάλιστα.
Μυστική διπλωματία
Η κα Λάμψα αναφέρει το παράδειγμα του Άλεξ Ρόντου ότι δηλαδή «λειτουργεί σαν άτυπος σύμβουλος του πρωθυπουργού μακριά από το προσκήνιο και πως έχει αναλάβει ειδικούς ρόλους και αποστολές για λογαριασμό του κ. Παπανδρέου» και ταυτόχρονα η ίδια αποδεχόμενη τον ρόλο της άτυπης συμβούλου ασκεί μυστική διπλωματία λίγο μετά την έναρξη της θητείας της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου τον Δεκέμβριο του 2009, μεταφέροντας πληροφορίες στους Αμερικανούς.
Τότε η κα Λάμψα συναντήθηκε με τους πολιτικούς συμβούλους της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα. Τα έγγραφα, το περιεχόμενο των οποίων έχει έρθει στο φως της δημοσιότητας φέρουν ημερομηνία 20 Δεκεμβρίου 2009 και την υπογραφή του πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα Ντάνιελ Σπέκχαρντ. Στο έγγραφο το οποίο διέρρευσε μέσω του ιστότοπου Wikileaks αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι «Αν και άτυπη σύμβουλος η ίδια, παραδέχθηκε ότι υπάρχουν περιθώρια για σύγχυση και αλληλοεπικάλυψη στις επικοινωνίες, εκφράζοντας ανησυχία για το γεγονός ότι υπάρχει πάρα πολλή μυστική διπλωματία σε εξέλιξη μέσα στην κυβέρνηση και πως πολλοί άνθρωποι σε υπηρεσιακό επίπεδο στο υπουργείο Εξωτερικών δεν λαμβάνουν πληροφορίες για ευαίσθητα θέματα. Σύμφωνα με τα λόγια της, υπάρχει ένα ρίσκο όταν δεν γνωρίζει η κυβέρνηση από πού παίρνει πληροφορίες».
Το συμπέρασμα στο οποίο μπορεί – για άλλη μια φορά – να καταλήξει κανείς είναι ότι παράλληλα με την άσκηση της ελληνικής διπλωματίας από το αρμόδιο υπουργείο Εξωτερικών ασκείται μυστική διπλωματία, από ένα παράλληλο και άτυπο διευθυντήριο του οποίου η αντίληψη δεν περιορίζεται στην πολιτική πλατφόρμα που εκφράζει η σημερινή κυβέρνηση, αλλά έχει ήδη προσλάβει διαχρονικό χαρακτήρα και επηρεάζει όλες τις κυβερνήσεις. Οι άτυποι σύμβουλοι των κυβερνήσεων, εκτός από συν -διαμορφωτές της εξωτερικής πολιτικής είναι και οι αχθοφόροι των κακών ή των καλών ειδήσεων από την μία πλευρά του ποταμού στην άλλη.
Οι ρόλοι
Ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα σημεία του αμερικανικού τηλεγραφήματος, το οποίο περιέχει τις αναφορές και τις εκτιμήσεις της κας Λάμψα (άραγε και του ίδιου του πρωθυπουργού;) είναι ο διαχωρισμός των ΜΜΕ σε εκείνα τα οποία «επιθυμούν» και σε εκείνα τα οποία «δεν επιθυμούν» την επίλυση του Κυπριακού! Η αναφορά αυτή προκαλεί εύλογα ερωτήματα, αφού ο πραγματικός διαχωρισμός αφορά στους όρους της επίλυσης (υπέρ των εθνικών συμφερόντων ή όχι;).
Προφανώς όλα τα ΜΜΕ ενδιαφέρονται για την επίλυση του Κυπριακού, αλλά οι διαφοροποιήσεις στις γραμμές τους εντοπίζονται στις προϋποθέσεις της διαδικασίας επίλυσης και στα χαρακτηριστικά του αποτελέσματός της. Σε κάθε περίπτωση η κα Λάμψα (για λογαριασμό του πρωθυπουργού;) δείχνει την προτίμησή της.
Όπως αναφέρει το συγκεκριμένο τηλεγράφημα «κατά την Λάμψα χρειάζεται μια επικοινωνιακή στρατηγική από την πλευρά της κυβέρνησης, γιατί ορισμένα πρόσωπα στα ΜΜΕ και στον επιχειρηματικό κόσμο είναι εναντίον της λύσης (του Κυπριακού). Ειδικότερα η Λάμψα ανέφερε τον όμιλο Μπόμπολα (που συμπεριλαμβάνει το “Εθνος”, το “Πρώτο Θέμα”, τη “Μακεδονία” και τον τηλεοπτικό σταθμό ΜΕGA. Στην άλλη πλευρά, η Λάμψα ανέφερε ότι ο όμιλος Λαμπράκη και ορισμένα στοιχεία που συνεργάζονται με την “Καθημερινή” είναι πρόθυμοι να υποστηρίξουν την επίλυση της κυπριακής υπόθεσης».
Τη «γραμμή» των εφημερίδων του ΔΟΛ ή της εφημερίδας «Η Καθημερινή», μπορεί να την διαπιστώσει κανείς εύκολα διαβάζοντας τα ρεπορτάζ και τις αναλύσεις τους, οι οποίες άπτονται της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Τι εννοούσε η κα Λάμψα, όμως, αναφερόμενη σε «στοιχεία τα οποία συνεργάζονται με την «Καθημερινή» και ποια είναι η σχέση της με αυτά τα «στοιχεία».
Οι «φάκελοι» της εξωτερικής πολιτικής
Η κα Λάμψα χαίρει μεγάλης εκτίμησης στους κύκλους των «στοιχείων», «τα οποία συνεργάζονται με την Καθημερινή» και είναι πρόθυμα «να υποστηρίξουν την επίλυση της κυπριακής υπόθεσης». Αυτά τα «στοιχεία» εντάσσονται στον πυρήνα και στο περιφερειακό σύστημα του ΕΛΙΑΜΕΠ (Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής) και κομβικό ρόλο σε αυτή τη διασύνδεση έχει διαδραματίσει, όπως είναι φυσικό, ο διευθυντής της εφημερίδα «η Καθημερινή» Αλέξης Παπαχελάς, ο οποίος τυγχάνει να είναι και ο Γενικός Γραμματέας του εν λόγω think tank.
Όπως αναφέρουν απόλυτα αξιόπιστες και διασταυρωμένες πληροφορίες του newscode.gr το ΕΛΙΑΜΕΠ διαχειρίζεται, ως άτυπο διευθυντήριο συγκρότησης της εξωτερικής πολιτικής, όλους τους φακέλους της ελληνικής διπλωματίας, εν γνώσει του ίδιου του πρωθυπουργού. Η επιρροή που ασκεί στη χάραξη της στρατηγικής από το υπουργείο Εξωτερικών είναι διαχρονική. Εξάλλου είναι ηλίου φαεινότερο το γεγονός ότι σε γενικές γραμμές η κεντρική αντίληψη και η βασική στρατηγική κατεύθυνση της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας ελάχιστα τροποποιείται σήμερα σε σχέση με την περίοδο που υπουργός Εξωτερικών ήταν η νυν πρόεδρος της «Δημοκρατικής Συμμαχίας» κα Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία διατηρούσε ιδιαίτερα καλές σχέσεις με το ΕΛΙΑΜΕΠ, σε όλα τα επίπεδα και ευθυγραμμιζόταν με αυτό.
Ακόμη πιο αποκαλυπτικό για τη διαχρονικότητα της επιρροής που ασκεί στην άσκηση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής το ΕΛΙΑΜΕΠ, υπήρξε ένα παλαιότερο περιστατικό λίγο πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2007, το οποίο είχε λάβει χώρα στο debate ανάμεσα στους πολιτικούς αρχηγούς. Ένας από τους δημοσιογράφους, οι οποίοι υπέβαλαν ερωτήσεις στους πολιτικούς αρχηγούς των κομμάτων ήταν και ο Αλέξης Παπαχελάς. Όταν ο κ. Παπαχελάς πίεσε με κάποια ερώτησή του για τα ελληνοτουρκικά τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και σημερινό πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου, εκείνος τον «άδειασε» πλήρως υπενθυμίζοντας την πολύ καλή συνεργασία που είχαν οι δυο τους στο νεοκλασικό της Βασιλίσσης Σοφίας, την περίοδο που ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν υπουργός Εξωτερικών.
Αν γενικότερα, κανείς, παρατηρήσει την εναλλαγή των πολιτικών ηγεσιών στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών τα τελευταία χρόνια, θα διαπιστώσει το σύμπλεγμα των σχέσεων με το ΕΛΙΑΜΕΠ. Το σύμπλεγμα των σχέσεων διαπιστώνεται ακόμη και σε μία μερίδα των διπλωματών, αλλά και των συμβούλων, οι οποίοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στις κυβερνήσεις. Για την ιστορία να θυμίσουμε ότι το ΕΛΙΑΜΕΠ, το ίδρυσε ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Καραμανλή κ.
Γιάννης Βαληνάκης το 1988.
Ο ρόλος της Λάμψα
Ο Ντάνιελ Σπέκχαρντ στο διπλωματικό έγγραφο, το οποίο υπογράφει είναι ξεκάθαρος για τον ενισχυμένο ρόλο της κας Λάμψα: «Είναι επικεφαλής ενός μικρού ανεξάρτητου γραφείου, το οποίο μεγαλώνει και το οποίο είναι ξεχωριστό από το ΠΑΣΟΚ και το υπουργείο Εξωτερικών».
Η κα Λάμψα, η οποία ενημέρωνε αναλυτικά το 2009 τους Αμερικανούς δεν θα μπορούσε να εξαιρείται από το σύμπλεγμα των σχέσεων το οποίο έχει συγκροτηθεί με επίκεντρο το ΕΛΙΑΜΕΠ. Εξάλλου η ίδια υπήρξε προσκεκλημένη του εν λόγω ελληνικού think tank, το οποίο είναι ιδιαίτερα … ευαίσθητο σε θέματα, τα οποία αφορούν στην Τουρκία , ως ομιλήτρια για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, πολύ πρόσφατα, δηλαδή μόλις τον περασμένο Οκτώβριο, σε ημερίδα που διοργάνωσε το ΕΛΙΑΜΕΠ με θέμα «Ελληνοτουρκικές σχέσεις:
Σημερινή κατάσταση, μελλοντικές προοπτικές», στην οποία επίσης μίλησαν ο σύμβουλος του Τούρκου πρωθυπουργού κ. Ταγίπ Ερντογάν Ιμπραϊμ Καλίν και ο αντιπρόεδρος του AKP και επικεφαλής του Τομέα των Διεθνών Σχέσεων του κυβερνητικού τουρκικού κόμματος Ομέρ Τσελίκ. Για την ιστορία να σημειωθεί ότι η κα Λάμψα συμμετείχε στην έκδοση με τίτλο το «Κόστος της μη Ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση», της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Ανοιχτή Κοινωνία», η οποία χρηματοδοτείται από τον Τζορτζ Σόρος. Επίσης η Πωλίνα Λάμψα ήταν εκ των 270 πανεπιστημιακών, πολιτικών, ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών που είχαν υπογράψει υπέρ του σχεδίου Ανάν και αυτό αποτελεί ένα ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο, δεδομένου ότι ένα μεγάλο μέρος των εκμυστηρεύσεων της προς τους Αμερικανούς, τον Δεκέμβριο του 2009, αφορούσε στο Κυπριακό.
Στις κλειστές συναντήσεις, τις οποίες διοργανώνει το ΕΛΙΑΜΕΠ, όπως για παράδειγμα η πολύ πρόσφατη στην Αθήνα, στην οποία συμμετείχε ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας και εκφραστής του νέο – οθωμανισμού Αχμέτ Νταβούτογλου, συζητιούνται θέματα που αφορούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην Νέα Οικονομία, στο σύμπλεγμα των σχέσεων των ΗΠΑ με την Ευρώπη, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, στο Κυπριακό, στις βαλκανικές υποθέσεις, στον τομέα της Ασφάλειας και στο μεταναστευτικό. Στις εκδηλώσεις, τις οποίες διοργανώνει από κοινού με τη Βρετανική Πρεσβεία στην Ύδρα, το ΕΛΙΑΜΕΠ και σε άλλες, συμμετείχε συχνά ο Λόρφος Χάνευ, ο συντάκτης του Σχεδίου Ανάν. Σε κάθε περίπτωση το ΕΛΙΑΜΕΠ, αποτελεί ένα ίδρυμα το οποίο διασυνδέεται με αμερικανικά και βρετανικά συστήματα πολιτικής και οικονομικής σκέψης και πρόσωπα που συνιστούν εκφραστές του Ευρω - ατλαντισμού.
Οι μυστικοσύμβουλοι
Τα αμερικανικά διπλωματικά έγγραφα, στα οποία καταγράφονται οι εκμυστηρεύσεις της κας Λάμψα αποκαλύπτουν τους δύο βασικούς ασκούντες την μυστική διπλωματία: Την ίδια και τον Άλεξ Ρόντο. Στις 19 Οκτωβρίου του 2010 το newscode.gr αποκάλυπτε τον ρόλο ενός ακόμη προσώπου του οποίο διαδραματίζει ρόλο – κλειδί σε ότι έχει να κάνει με τις εξωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας, τον Gregory Maniati, ο οποίος υπήρξε σύμβουλος του πρωθυπουργού κ. Γιώργου Παπανδρέου, όταν ο τελευταίος ήταν υπουργός Εξωτερικών (Βλέπε: Gregory Maniatis : Ο (άγνωστος) μυστικοσύμβουλος του πρωθυπουργού).
Ο Gregory Maniatis είναι ένα πρόσωπο το οποίο στο μέλλον αναμένεται να διαδραματίσει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο, ως «χρυσή εφεδρεία» μόλις ο Άλεξ Ρόντος ολοκληρώσει την αποστολή του ή «καεί». Και στην περίπτωση του Μανιάτη κομβικός είναι ο ρόλος του ΕΛΙΑΜΕΠ, αφού το 2005 συμμετείχε σε συνέδριο το οποίο διοργάνωσε στην Ύδρα το εν λόγω think tank από κοινού με τη Βρετανική Πρεσβεία, με το Βρετανικό Συμβούλιο και με την πολύτιμη οικονομική συνδρομή της Εθνικής Τράπεζας.
Τίποτα από όλα αυτά δεν προκαλεί εντύπωση, ούτε η διασύνδεση το Μανιάτη με το ΕΛΙΑΜΕΠ, η οποία χρονολογείται από την περίοδο της θητείας του Γιώργου Παπανδρέου, ως υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας, ούτε η διασύνδεση του ΕΛΙΑΜΕΠ με την Βρετανία (εξ ού και η πλήρης ευθυγράμμισή και η υποστήριξή τους στους ισλαμιστές στην Τουρκία και στα συμφέροντα της Τουρκία), ούτε βέβαια ότι … το ίδιο έτος, δηλαδή το 2005, ο Γιώργος Παπανδρέου στο συνέδριο της Σύμης, είχε ευχαριστήσει για τη διοργάνωση όλους τους «ανθρώπους του», τον Γρηγόρη Μανιάτη, τον Δημήτρη Δρούτσα, τον Άλεξ Ρόντο, τον Χάουαρντ Ρέιτσελ και βέβαια την Πωλίνα Λάμψα.
Τι συνδέει όλα αυτά τα πρόσωπα του στενού περιβάλλοντος του Γιώργου Παπανδρέου, τα οποία συμμετέχουν στην άσκηση της ελληνικής διπλωματίας, είτε θεσμικά, είτε «μυστικά» και εν αγνοία των αρμόδιων υπηρεσιών του υπουργείου Εξωτερικών: Η στενή σχέση με το ΕΛΙΑΜΕΠ, οι ιδιαίτεροι δεσμοί με συγκεκριμένα κέντρα του εξωτερικού και η συναντίληψη για το Κυπριακό (εξάλλου όλοι υπήρξαν υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν). Για την ιστορία να σημειωθεί ότι το ΕΛΙΑΜΕΠ σε παλαιότερο έντυπο το οποίο μοίραζε σε κάποιο συνέδριο το οποίο είχε διοργανώσει στη Θεσσαλονίκη χαρακτήριζε τον Άλεξ Ρόντο ως «ακτιβιστή του ανθρωπισμού».
«Διευθυντής εθιμοτυπίας»
Το ερώτημα, το οποίο εύλογα προκύπτει είναι «ποιος είναι ο ρόλος του υπουργού Εξωτερικών κου Δημήτρη Δρούτσα, όταν ο πρωθυπουργός πλαισιώνεται από τόσους άτυπους συμβούλους, οι οποίοι σε συνεργασία με υπερατλαντικά και όχι μόνο κέντρα πολιτικής και οικονομικής σκέψης και εξουσίας συγκροτούν την εξωτερική πολιτικής της χώρας;».
Ο κ. υπουργός των Εξωτερικών υποθέσεων της Ελλάδας κ. Δημήτρης Δρούτσας, όταν αρχικά, μετά δηλαδή από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου του 2009, είχε αναλάβει χρέη αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών, ανέμενε ότι ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος είχε αναλάβει ταυτόχρονα και το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Εξωτερικών, περίμενες με υπομονή την υπουργοποίησή του. Μετά από τις πρώτες 100 ημέρες διακυβέρνησης της χώρας, και ενώ δεν είχε υπουργοποιηθεί, όπως αρχικά λεγόταν, ο κ. Δρούτσας ξεκίνησε τις διαρροές σε ΜΜΕ ότι οι Αμερικανοί δυσανασχετούσαν, διότι επί της ουσίας το υπουργείο Εξωτερικών δεν είχε πολιτικό προϊστάμενο, δεδομένου ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είχε αφοσιωθεί στο μέτωπο της οικονομίας.
Στις 3/2/2010 η Εφημερίδα Ελευθεροτυπία σημείωνε μεταξύ άλλων σε σχετικό ρεπορτάζ: «…έτερος Αμερικανός παράγων δηκτικά σημείωνε πως ο Έλληνας πρωθυπουργός Γ. Α. Παπανδρέου δεν έχει ακόμη ορίσει υπουργό Εξωτερικών, γεγονός που “δεν βοηθά στις εξωτερικές σχέσεις της χώρας”, γιατί ο κ. Δρούτσας ζει με το συνεχή φόβο «μήπως υπονομευθεί από εσωτερικούς του αντιπάλους». Φυσικά τίποτα τέτοιο δεν συνέβαινε. Στη συνέχεια ο κ. Δρούτσας υπουργοποιήθηκε και όπως ισχυρίζονται πολλοί εντός και εκτός κυβέρνησης «εκτελεί χρέη διευθυντή εθιμοτυπίας του πρωθυπουργού».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου