Η πιο κρίσιμη αναμέτρηση

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Ψυχορραγεί άραγε, όπως υποδηλώνουν όλες οι δημοσκο­πήσεις, το πανίσχυρο δικομματικό σύστημα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, το οποίο κυβέρνησε αδιατάρακτα και ομολογουμένως με εκπληκτική άνεση την Ελλάδα επί 38 ολόκληρα χρόνια που κύλησαν από τη Μεταπολίτευση; Οσο ισχυρές ενδείξεις και αν υπάρχουν περί αυτού, ένα τέτοιο γεγονός κορυφαίας πολιτικής σημασίας δεν μπορεί ποτέ να κριθεί από σφυγμο­μετρήσεις της κοινής γνώμης. Μόνο οι εκλογές θα αποδείξουν αν πρόκειται περί γεγονότος ή περί αβάσιμων υποθέσεων. Το εκλογικό αποτέλεσμα και μόνο αυτό θα δείξει αν η συντεταγμένη χρεοκοπία του ελληνικού λαού θα οδηγήσει σε κατάρρευ­ση το υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό, όπως η δικτατορία των συνταγματαρχών κατεδάφισε το προδικτατορικό.

Το χειρότερο αποτέλεσμα που σημείωσε ποτέ ο δικομματισμός ΠΑΣΟΚ – ΝΔ από το 1981 που διαμορφώθηκε ως κυρίαρχο δίπολο, το άθροισμα δηλαδή των ψήφων των δύο κομμάτων, ήταν το 77,4% που σημείωσαν στις τελευταίες εκλογές του 2009. Ακόμη και το 1974, με το ΠΑΣΟΚ που είχε ιδρυθεί… δύο μήνες πριν τις εκλογές να παίρνει 13,58%, το άθροισμα των ψήφων τους είχε ανέλθει στο 68%.

Απιαστο όνειρο αποτελεί σήμερα η επανάληψη του χειρότερου αποτελέ­σμα­τος του δικομματισμού. Δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα να πιάσουν μαζί τα δύο κόμματα 77%. Εντελώς αδύνατο φαντάζει ακόμη και το 68% του 1974! Αν οι δημο­σκο­πήσεις επαληθευτούν σε κάποιο βαθμό και στις εκλογές (οι οποίες σημειω­τέον ακόμη δεν έχουν προκηρυχθεί), τότε το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ θα πλέουν σε πελάγη ευτυχίας αν η καταβαράθρωσή τους στα­μα­τήσει στο μέχρι τώρα αδιανόητα χαμηλό ποσοστό του 50% – εννοούμε 50% και τα δύο κόμματα μαζί, όχι κάποιο από αυτά μόνο του!

Αδύνατη η αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος, παρά το κολοσσιαίο μπόνους των 50 εδρών που του δίνει ο νόμος Παυλόπουλου. Στην ευνοϊκότερη ρεα­λι­στική περίπτωση, το πρώτο κόμμα χρειά­ζεται 36,4% για να πετύχει αυτοδυναμία – υποθέτοντας ότι το συνολικό ποσοστό όλων των κομμάτων που θα μείνουν εκτός Βουλής θα ανέλθει στο πρωτοφανές ύψος του 10%, ενώ μέχρι τώρα το υψηλότερο σχετικό ποσοστό που έχει υπάρξει ήταν το 5,23% του 1996. Αν το άθροισμα των ποσο­στών των εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων περιοριστεί στο 5%, τότε το ποσοστό του πρώτου κόμματος για να πετύχει αυτοδυναμία πρέπει να υπερβεί το 38,4%.

Η ΝΔ δεν πιάνει με τίποτα ποσοστά της τάξης του 35%-36%. Στις καλύτερες γι’ αυτήν δημοσκοπήσεις με το ζόρι έφτανε παλιότερα γύρω στο 30%, ενώ μετά τη στροφή της υπέρ του Μνημονίου παρουσιάζει σαφή πτωτική τάση και τα ευνοϊκότερα γι’ αυτήν δημοσκοπικά αποτελέσματα κυμαίνονται γύρω στο 25%. Αν δεν ανατραπούν με θεαματικό τρόπο οι διαθέσεις των ψηφοφόρων απέναντί της ως τις εκλογές, η αυτοδυναμία είναι ανέφικτος στόχος για τη ΝΔ.

Τα νέα κόμματα του Πάνου Καμμένου στον χώρο της ΝΔ και των Λούκας Κατσέλη και Χάρη Καστανίδη στον χώρο του ΠΑΣΟΚ καθιστούν δυσχερέστερη την επίτευξη του στόχου αυτοδυναμίας της ΝΔ, καθώς δίνουν εκλογική διέξοδο στους «αντιμνημονιακούς» ψηφοφόρους των δύο κομμάτων εξουσίας. Αυτό όμως είναι το λιγότερο, αφού όπως αναλύσαμε προηγουμένως ο στόχος της αυτοδυνα­μίας είναι ούτως ή άλλως απραγματο­ποίη­τος. Το σοβαρότερο είναι πως αν αυτά τα δύο νέα κόμματα πάνε καλά, τότε δεν είναι καθόλου βέβαιο πως ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα συγκεντρώσουν μαζί 180 βουλευτές.

Για να πάρουν 180 βουλευτές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αθροιστικά, πρέπει το ποσοστό που θα συγκεντρώσουν και τα δύο κόμμα­τα από κοινού να υπερβεί το 47% τουλά­χιστον. Το ποσοστό αυτό φαντάζει αστείο σε σχέση με τις παλαιότερες εκλογικές επιδόσεις των δύο κομμάτων. Δεν πρέπει να θεωρείται όμως δεδομένο σήμερα, παρό­λο που κάθε άλλο παρά ανέφικτο είναι. Αν τα κόμματα Καμμένου και Κατσέλη αποκτήσουν ισχυρή επιρροή και αυτή αντανακλαστεί στην κάλπη, τότε ενδέχεται το 25% για τη ΝΔ και το 20% για το ΠΑΣΟΚ να αποδειχθούν υψηλά, αν όχι ανυπέρβλητα εμπόδια. Χωρίς 180 βουλευτές όμως συνταγματικές αλλαγές δεν γίνονται, όπως απαιτεί η ΕΕ. Τίποτα δεν προοιωνίζεται ήρεμη μετεκλογική κατάσταση, αλλά ας μην προτρέχουμε. Οψόμεθα…