Η γραμμή τραβήχτηκε

Αρκετά με τις πολιτισμένες κουβέντες. Τελικά για να καταλάβουν όλα αυτά τα σκουλήκια που κατοικοεδρεύουν στην πατρίδα των λίγων Ελλήνων πρέπει να χρησιμοποιηθούν τα χέρια μας και εφόσον τα χέρια μας έμειναν ορφανά από κασμά, από σφυρί , από ο,τιδήποτε θα έκανε αυτή την χώρα να μπορεί να σηκωθεί όρθια με καθαρή παραγωγή και δημιουργία, είναι καιρός να χρησιμοποιηθούν για την δεύτερη χρήση που τους δόθηκαν από την Φύση: Την βία εναντίον όσων περνούν την διαχωριστική γραμμή της ατομικής αξιοπρέπειας, της ατομικής επιβίωσης αλλά και της προσωπικής δικαιοσύνης.
Το αλάνθαστο φίλτρο ήταν αυτή η οικονομική πτώχευση της χώρας. Με μία χωρίστηκαν τα ξερά από τα χλωρά. Μέσα σε λίγους μήνες, με αποκορύφωμα τις τελευταίες ημέρες, είδαμε όλοι τι λαός είναι οι Νεοέλληνες. Έχουν μεταλλαχθεί τόσο από τον πασοκικό ιό που το μόνο που έχει αξία για αυτούς είναι η τσέπη τους και το τι θα χάσουν σε ατομικό επίπεδο. Είναι μπασμένοι σε μία δεκάδα κόμματα που ανήκουν καθαρά στο σύστημα και κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Δεν υπάρχει ουδεμία εξαίρεση. Όλα στο κόλπο και οι ψηφοφόροι να ρίχνουν νερό στο μύλο του συστήματος κρυμμένοι πίσω από δήθεν ιδεολογίες και εξεγέρσεις για γέλια. Τα μεν να κάνουν κολιγιά με τους κατακτητές, τα δε να κάνουν αντίσταση ζητώντας θρασύτατα εκλογές βασισμένες σε ένα πολιτικό και εκλογικό σύστημα που θα φέρει τα πράγματα σε χειρότερη κατάσταση από ό,τι είναι σήμερα, απλά για να μπουν κι άλλοι προδότες στο παιχνίδι του ξεπουλήματος. Σε χειρότερη κατάσταση από σήμερα διότι θα έχει γίνει και η αποσυμπίεση της οργής ακόμα και των εκατομμυρίων σκουληκιών που αυτό που δεν θέλουν να χάσουν είναι η ήσυχη βολεμένη και ξεπουλημένη τώρα πια ζωούλα τους.
Πολιτισμός τέλος για τους ελάχιστους που τελικά στην γωνία ήταν καθ όλη την εξέλιξη της ιστορίας αυτής της χώρας. Που μόνο στα δύσκολα τούς καλούσαν να μπουν μπροστά, διότι ακουμπούσαν την ευαίσθητη χορδή που λέγονταν Πατρίδα. Για αυτούς τους λίγους Πατρίδα πλέον είναι ό,τι κουβαλάνε μέσα τους και όχι τα τετραγωνικά ακινήτων, χωραφιών και ό,τι άλλο μετριέται με παράδες. Η πατρίδα ποτέ δεν είχε τσέπες ακριβώς όπως ο θάνατος και ίσως γι’ αυτό όσοι την λατρεύουν δεν λογαριάζουν και τον θάνατο.
Αλληλεγγύη τέλος διότι, μικρέ, αισχρέ μικράνθρωπε, η εξουσία που πρέπει να πατηθεί κάτω σαν το σκουλήκι είσαι ο διπλανός μου που ξεπουλάς τα πάντα για το τομάρι σου δηλώνοντας οπαδός οποιουδήποτε κόμματος. Εσύ της διπλανής πόρτας και εσύ του διπλανού γραφείου. Τώρα δεν ξέρω απλά ποιος είσαι αλλά και τι είσαι. Είσαι ο εχθρός μου που χρόνια την είχες δει πασάς και πάσαρες προσωπείο δημοκρατικού. Εσύ που ακόμα και τώρα στον πάτο του βαρελιού που βρισκόμαστε προσπαθείς να βρεις κεφάλι να πατήσεις κι ας είναι και του παιδιού σου.
Δημοκρατία τέλος διότι δεν είναι ψυχικά ανεκτό όταν χίλιοι είναι ηλίθιοι να πρέπει να γίνει και ο ένας που διαφέρει ίδιος με εσάς επειδή αυτό ορίζει το σύστημα. Τέλος για αυτή την μισητή δημοκρατία σου που την εκμεταλλεύθηκες σαν να ήταν πουτάνα και την έκανες ό,τι γούσταρε το άρρωστο μυαλό σου.
Από εδώ και στο εξής ο καθείς από μονάχος. Οι μάχες που θα δοθούν θα είναι σκληρές και ανελέητες. Κι αν θεωρείς ότι είσαι άθραυστος λόγω της κομματικών σου συμμάχων και αθάνατος λόγω των πουγκιών τα οποία γέμιζες λαίμαργα και ελπίζεις ακόμα να γεμίσεις, να γνωρίζεις τούτο: Καταβάθος είσαι πιο μονάχος από όλους τους λίγους μοναχικούς, αφού πατρίδα δεν έχεις να υπερασπιστείς.

 

πηγή