Οι «εξεγέρσεις των λαών» τρομοκρατούν τους Τούρκους

Το ξύπνημα των μειονοτήτων, μετά τις ταραχές στον Αραβικό κόσμο, προκαλεί ισχυρούς πονοκεφάλους στην Τουρκία

Η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας (ΜΕΤ) εξουσιοδότησε την τουρκική κυβέρνηση για αποστολή στρατιωτών στο εξωτερικό (Λιβύη), όπως προβλέπει το τουρκικό Σύνταγμα (και το δικό μας παρόμοια διαδικασία προβλέπει, αλλά ποιος το σέβεται;). Είναι η 31η εξουσιοδότηση από το 1950 που δίνεται σε τουρκική κυβέρνηση για τέτοιο λόγο. Όπως μεταδίδει το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων TRT η απόφαση ελήφθη με ανάταση της χειρός, σε κλειστή συνεδρία στην οποία συμμετείχαν μόνον βουλευτές και ορκωτό προσωπικό, τα δε Πρακτικά θα παραμείνουν αδημοσίευτα για δέκα χρόνια.

Η καθυστέρηση λήψης της απόφασης της Τουρκίας για συμμετοχή στις στρατιωτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ που εμπλέκονται στην υπόθεση της Λιβύης, ερμηνεύθηκε ως το δίλημμά της να μη δυσαρεστήσει τους μουσουλμάνους των αραβικών χωρών, σύμφωνα με το δόγμα του νεοοθωμανισμού των Νταβούτογλου-Ερντογάν. Δεν είναι όμως μόνον αυτό.


Η Τουρκία, καθ’ όλο το διάστημα των «εξεγέρσεων» στην περιοχή, από την πτώση του Μπεν Αλί στην Τυνησία και του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο μέχρι σήμερα, έχει πανικοβληθεί μήπως βρίσκεται και αυτή στο πρόγραμμα των «εξεγέρσεων» (είναι προφανές ότι τοποθετούμε εισαγωγικά στις εξεγέρσεις, διότι η στήλη εξ αρχής υποστήριξε ότι είναι μεθοδευμένες, προς εξασθένηση των κρατών και εξάρτησή τους από τους ισχυρούς χρηματοπιστωτικούς οίκους, και πιθανή διχοτόμηση των μεγάλων σε έκταση και πληθυσμό κρατών).

Και το δίλημμά της συνίσταται, στο ότι ενώ δεν μπορεί να ταχθεί υπέρ των καθεστώτων που καταρρέουν, δεν μπορεί όμως και με ευκολία να υποστηρίξει τις εξεγέρσεις, διότι ήδη έχει στη χώρα της παρόμοιες καταστάσεις. Και δεν είναι μόνον οι Κούρδοι, που ήδη χθες έριξαν πάλι ρουκέτες στη Διεύθυνση Ασφαλείας στην επαρχία Hani του πολύπαθου Diyarbakir. Ούτε μόνον οι Τουρκοκύπριοι, που για πρώτη φορά μετά από 37 χρόνια αμφισβητούν την τουρκική κηδεμονία. Είναι και ο ξεσηκωμός και άλλων μειονοτήτων.

Οι Αλεβίτες, μετά την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα, οργάνωσαν συλλαλητήριο και στη Σμύρνη, όπου περισσότεροι από 50 χιλιάδες πολίτες δεν φοβήθηκαν το καταπιεστικό καθεστώς της Τουρκίας, και απαίτησαν δημοκρατικό Σύνταγμα με ίσα δικαιώματα για όλους. Ο Αλή Μπαλκίζ, Πρόεδρος της Ομοσπονδίας πολιτιστικών συλλόγων των Αλεβιτών, δήλωσε: «Η χώρα μας πάει προς το κακό. Φοβόμαστε πως έρχεται ένας Χίτλερ, ένας Μουσολίνι. Αυτό πρέπει να το εμποδίσουμε». Τόνισε το πόσο σημαντικές είναι οι εκλογές της 12ης Ιουνίου, ζήτησε να τιμωρηθούν από τη Δικαιοσύνη οι δολοφόνοι των σφαγών εις βάρος τους κατά τα τελευταία χρόνια και να πάψει ο αποκλεισμός των Αλεβιτών από το Στρατό και την Αστυνομία. Οι Αλεβίτες είναι πολλοί και η δύναμή τους μεγάλη, διότι έχουν την ανοχή -αν όχι την υποστήριξη- των στρατιωτικών, διότι ως γνωστόν δεν είναι φανατικοί μουσουλμάνοι και ρέπουν προς τον κεμαλισμό (όπως και οι Αλεβίτες της Θράκης).

Αλλά, βγήκαν και οι Τσερκέζοι της Τουρκίας στους δρόμους, για πρώτη φορά, διεκδικώντας τα εθνικά και πολιτιστικά τους δικαιώματα. Εκατοντάδες Τσερκέζοι που συγκεντρώθηκαν στο πάρκο Αμπντί Ιπεκτσί στην Άγκυρα, με μια μεγαλοπρεπή παρέλαση με επικεφαλής ιππείς με παραδοσιακές στολές, ζήτησαν εκπαίδευση στην μητρική τους γλώσσα, καθώς και δικαίωμα εκπομπών στα τσερκέζικα.

Οι Τούρκοι στη καταγωγή είναι μειοψηφία στη χώρα. Ως εκ τούτου οι πολιτικοί και στρατιωτικοί της δεν φοβούνται μόνον τους Κούρδους (το κράτος των οποίων εμφαίνεται σε αμερικανικούς χάρτες να εκτείνεται και εντός των τουρκικών συνόρων) και τους Τουρκοκύπριους, αλλά και την υποκίνηση για ξεσηκωμό των δεκάδων εθνοτήτων που απαρτίζουν το τουρκικό κράτος. Ναι μεν, τους χρειάζονται μέχρι στιγμής οι ισχυροί, αλλά έως ότου «λυθεί» και το πρόβλημα με το Ιράν. Είναι λογικό, επομένως, να ανησυχεί η Τουρκία, μήπως έρθει η ώρα της νωρίτερα από το προβλεπόμενο.

Ο Μακεδών

ΠΗΓΗ