Στην παγωμένη Μόσχα, ο ΠΑΟΚ ήταν και πάλι λάβα! Κατέθεσε ψυχή και αντροσύνη, στο τερέν του σταδίου με τα φώτα (Λουζνίκι), σε πολλούς βαθμούς κάτω από το μηδέν. Πρόσφερε τα χαρακτηριστικά του, που τον ακολουθούν διαχρονικά.
Απέναντι σε έναν ανώτερο αντίπαλο, που πολλοί τον θέλουν φαβορί για την κατάκτηση του Εουρόπα Λιγκ, αλλά και με καταδικαστικό το εις βάρος του αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα, δεν έσκυψε κεφάλι. Άλλωστε, ένας ΠΑΟΚ δεν σκύβει ποτέ! Δίνει την μάχη μέχρι το τέλος, ακόμη και αν αυτή δείχνει χαμένη υπόθεση. Αυτό, που βρίσκεται στο DNA των φίλων του, έχει περάσει και στους παίχτες διαχρονικά. Κάθε ποδοσφαιριστής, από την στιγμή που θα περάσει την πόρτα της Τούμπας, πρέπει να γίνει μαχητής. Διαφορετικά βλέπει την πόρτα της εξόδου… Αυτοί είναι οι κανόνες σ΄ αυτή την ομάδα. Απλοί και ξεκάθαροι.
Η διαχείριση του Μουσλίμοβιτς της φάση του γκολ, μιλάει ξεκάθαρα. Κυνήγησε μια χαμένη υπόθεση. Και δικαιώθηκε! Επειδή είναι ένας από τους μεγάλους μαχητές της Τούμπας. Ετσι άλλωστε δεν δικαιώνει η καθημερινότητα τους μαχητές της ζωής;…
Αυτή η ομάδα όμως, των διαχρονικών μαχητών, δεν έχει μέσα από τα σύνορά μας την ανταπόδοση που της πρέπει. Αναφέρομαι σε ένα διαρκές ατόπημα σε βάρος του, από την εποχή της παρέας του Γιώργου Κούδα. Προσωπικά θεωρώ σαν ένα από τα μεγαλύτερα αίσχη του διαχρονικά άθλιου ελληνικού ποδοσφαίρου, που η εκπληκτική ομάδα του 1973. Την ποδοσφαιρική ορχήστρα, που κατά την άποψη πολλών ήταν η κορυφαία που έχει βγει σε αυτή την χώρα. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που συμβαίνει αυτό με τον ΠΑΟΚ. Έχει και αυτός το μερίδιο ευθύνης του. Ίσως επειδή επιλέγει συχνά να προτάσσει τον ρόλο του αδικημένου, χάνοντας πολύτιμη ενέργεια… Ίσως γιατί πολλές φορές, με ευθύνη παραγόντων του, έβαλαν ελαφρά τη καρδία την δυναμική της μεγάλης αυτής ομάδας στην υπηρεσία του κατεστημένου.
Όμως, όπως και να έχει, ο ΠΑΟΚ θαυμάζεται για την μαγκιά του. Την αγωνιστική μαγκιά που βγάζει διαχρονικά. Αυτή την μαγκιά που απόλαυσε- και χάρηκε- όλη η φίλαθλη Ελλάδα από το περασμένο καλοκαίρι που άρχισε αυτό το υπέροχο ταξίδι για την ομάδα του δικεφάλου. Μια ποδοσφαιρική μαγκιά που έρχεται από περασμένες δεκαετίες. Αυτή του προσδίδει μια κλασική ομορφιά, που αρέσει, ξεσηκώνει, εξιτάρει! Μια άγρια ομορφιά, για πολύ προχωρημένους!
Δυστυχώς αυτό το υπέροχο ταξίδι του ΠΑΟΚ στην Ευρώπη, ολοκληρώθηκε χθες στην παγωμένη Μόσχα. Έφυγε όμως, όπως ταιριάζει στην ποδοσφαιρική του φυσιογνωμία: Σαν μάγκας και με το κεφάλι ψηλά!
Γνωρίζοντας πολύ καλά ο κόσμος του, ότι σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι, το απόλαυσε με την καρδιά του.
Και είναι περήφανος για την ομάδα του. Μια ομάδα που του ταιριάζει. Μια ομάδα που «δεν μασάει»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου