Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

billions of bees are dying


Dear friends,


Pesticides are killing bees and threatening our food supply. In 24 hours, shareholders at the biggest chemical producer, Bayer, could vote to stop their toxic production. Massive public pressure has forced this debate at their Annual General Meeting, now let’s make sure they vote to stop the pesticides and save the bees. Sign the emergency petition:

Sign the petition
Quietly, globally, billions of bees are dying, threatening our crops and food. But if Bayer stops selling one group of pesticides, we could save bees from extinction.

Four European countries have begun banning these poisons, and some bee populations are already recovering. But Bayer, the largest producer of neonicotinoids, has lobbied hard to keep them on the market. Now, massive global pressure from Avaaz and others has forced them to consider the facts -- and in 24 hours, Bayer shareholders will vote on a motion that could stop these toxic chemicals. Let’s all act now and shame the shareholders to stop killing bees.

The pressure is working, and this is our best chance to save the bees. Sign the urgent petition and send this to everyone -- let's reach half a million signers and deliver it directly to shareholders tomorrow in Germany!

http://www.avaaz.org/en/bayer_save_the_bees/?vl

Bees don't just make honey, they are vital to life on earth, every year pollinating 90% of plants and crops -- with an estimated $40bn value, over one-third of the food supply in many countries. Without immediate action to save bees, many of our favourite fruits, vegetables, and nuts could vanish from our shelves.

Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Οι μετανάστες, ο Κάρλ Μάρξ και η Αριστερά



         Η ιδιωτική φιλανθρωπία σημαία των πολυπολιτισμικών νεοφιλελεύθερων πολιτικών

«Η μετανάστευση είναι το μέσο για τη διαιώνιση της σκλαβιάς…..Ο Σοσιαλισμός αντιπαθεί την ελεημοσύνη  για την ταπείνωση στην οποία υποβάλλουν τα άτομα που έχουν ανάγκη και γιατί ενσταλάζουνε μέσα τους το μίσος. Και επιπλέον, γιατί σε μια χώρα όπου υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη οι ελεημοσύνες είναι περιττές. Και όσοι αρέσκονται στο ρόλο του καλού Σαμαρείτη, ας μην ξεχνούν ότι δε θα υπήρχαν καλοί Σαμαρείτες, αν δεν υπήρχαν ληστές. Οι σωτήρες και οι ελευθερωτές ίσως είναι λαμπροί για μυθιστορήματα και αγιογραφίες, μια όμως που δεν είναι δυνατόν να υπάρχουνε χωρίς αμαρτωλούς και θύματα, είναι κακά κοινωνικά συμπτώματα…»
Τάδε έφη Κάρλ Μάρξ και διακηρύξεις της Σοσιαλιστικούς διεθνούς. Τότε που ο Σοσιαλισμός δεν είχε μαγαριστεί από πολυπολιτισμικούς, ψευδεπίγραφους, ή εν συγχύσει τελούντες αριστερούς.
Οι οποίοι έχουν λησμονήσει  ότι, η ελεημοσύνη και η φιλανθρωπία είναι υποπροϊόν των νεοφιλελεύθερων, πολυπολιτισμικών κοσμοθεωριών και δεν συνάδει  με την πραγματική αριστερά.  Η φιλανθρωπική προσέγγιση της παράνομης μετανάστευσης, φυσικά και δε λύνει το πρόβλημα της παγκόσμιας κατανομής του πλούτου.

Το «Κλαμπ των Δέκα Μηδενικών»

 














 Μια ιδέα ήρθε στο μυαλό του Βρετανοολλανδού Ρούπερτ Χόοχεβερφ που ζει στη Σαγκάη της Κίνας και ασχολείται με την κατάρτιση κάθε χρόνο καταλόγων που αφορούν τους πλούσιους της ασιατικής ηπείρου: ποιοι να είναι άραγε οι 50 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο και πόση προσωπική περιουσία να έχουν;
Γνωρίζοντας ότι οι εκατομμυριούχοι σε δολάρια είναι πια μυριάδες τη σύγχρονη εποχή, εστίασε την προσοχή του στους δισεκατομμυριούχους. Για να αρχίσει τη λίστα του, σκέφθηκε να ξεκινήσει από τα απειροελάχιστα άτομα που η περιουσία τους υπερβαίνει το αστρονομικό ποσό των δέκα δισεκατομμυρίων (10.000.000.000)δολαρίων, αυτών δηλαδή που ο αριθμός που αποτυπώνει πόσα λεφτά έχουν χρειάζεται... δέκα (!) μηδενικά για να γραφτεί.

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Είναι ανάγκη να αναθεωρήσουμε τις αντιλήψεις μας προκειμένου να φύγουμε από τα αδιέξοδα στα οποία περιήλθε η εποχή μας




Ο Πρύτανης του Παντείου πανεπιστημίου, κος Γιώργος Κοντογιώργης, μιλά στο Culturenow, για τη πρόσφατη διάλεξη του στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β & Μ Θεοχαράκη, με θέμα «Ο Eλληνισμός και ο κόσμος σήμερα. Μία απάντηση στην κρίση;», για τη δημοκρατία, την αντιπροσώπευση, την ελευθερία και τα δικαιώματα, την πολιτική, την εργασία, το παγκόσμιο σύστημα, την παγκοσμιοποίηση, την οικονομική αγορά καθώς και για το καινούργιο του βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε.







Συνέντευξη στη Στέλλα Τζίβα

Στο Ίδρυμα Β & Μ Θεοχαράκη ξεκινήσατε στις 17 Ιανουαρίου, έναν κύκλο διαλέξεων με θέμα «Ο Ελληνισμός και ο κόσμος σήμερα. Μία απάντηση στη κρίση;» Ποια ανάγκη, σας ώθησε να τον πραγματώσετε αυτή τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο; Ποιες είναι οι προσδοκίες σας από αυτή σας τη δράση;

Οι υπεύθυνοι του Ιδρύματος θεώρησαν ότι οι μέρες που ζούμε μας καλούν να ξανασκεφθούμε τα σημερινά μας στερεότυπα για θεμελιώδεις έννοιες όπως η δημοκρατία, η αντιπροσώπευση, η ελευθερία, οι αγορές και γενικά για όλες οι αντιλήψεις που έχουν να κάνουν με την εποχή μας. Και τούτο διότι γίνεται ολένα περισσότερο σαφές ότι ο κόσμος αυτός έχει εξαντλήσει τα όριά του. Ότι δηλαδή είναι ανάγκη να αναθεωρήσουμε τις αντιλήψεις μας για τις ιδεολογίες, τις αξίες, τα συστήματα που μας συνοδεύουν, προκειμένου να φύγουμε από τα αδιέξοδα στα οποία περιήλθε η εποχή μας. Το διακύβευμα σήμερα εστιάζεται στο ερώτημα πώς θα πραγματοποιήσουμε το άλμα προς τα εμπρός, πως θα υπερβούμε το σήμερα με πρόσημο την πρόοδο, και όχι πως θα αντισταθούμε σ'αυτήν, εγκιβωτίζοντας την κοινωνία στο παρελθόν. Οι διοργανωτές έκριναν ότι η πρότασή μου προσφέρει το πλαίσιο αυτό, δηλαδή μια νέα γνωσιολογία - την οποία την ορίζω ως κοσμοσυστημική- τόσο σε ότι αφορά στις έννοιες, στις ιδέες, για την κατεύθυνση της εξέλιξης, προς την οποία βαδίζει η εποχή μας, όσο και ως προς τις λύσεις, που απαιτούνται γι αυτό. Είμαι πεπεισμένος ότι σήμερα η μάχη των εννοιών είναι πιο σημαντική από τον ίδιο τον πόλεμο, διότι αυτή προϋποθέτει την εσωτερική μας αποκάθαρση από τις βεβαιότητες με τις οποίες μας έχουν εμποτίσει οι κρατούντες και η κρατική διανόηση. Και κυρίως ένα νέο γνωστικό οπλοστάσιο ικανό να δώσει καθολικές απαντήσεις στα φαινόμενα και στα προβλήματα της εποχής μας.

Θα μπορούσε η Ελλάδα, με τις πλουτοπαραγωγικές πηγές που διαθέτει, -όπως ναυτιλία, φυσικό πλούτο-, να γίνει μία από τις πιο πλούσιες και σύγχρονες χώρες του κόσμου; Για ποιους λόγους, θεωρείτε πως στερήθηκε αυτή τη δυνατότητα;

Kοσμοπολίτες, όχι απάτριδες






Χρήστος Γιανναράς



Mέσα σε ατμόσφαιρα και σε συνθήκες κρίσης (που πιθανόν να υποδηλώνει και συντελεσμένο πια ιστορικό τέλος της οργανωμένης ελληνικής συλλογικότητας) εμφανίστηκαν δυο γόνιμες προκλήσεις αναμέτρησης με το αδιόρθωτα καθυστερημένο ερώτημα: Tι νόημα μπορεί να έχει, ακόμα σήμερα, η ελληνική ιδιότητα;

Ένα από τα κλινικά συμπτώματα του ιστορικού μας τέλους είναι και η απώθηση παρόμοιων ερωτημάτων στο περιθώριο του ενδιαφέροντος, δηλαδή στα άχρηστα του κοινού βίου. Oι αυτουργοί της καταληκτήριας σήμερα κρίσης (αυτοί που ενάντια σε κάθε λογική μας ζητάνε να διαχειριστούν και την έξοδο από την κρίση) εθελοτυφλούν (σε βαθμό ψυχωτικού συμπτώματος απώλειας επαφής με την πραγματικότητα) για το θεμελειώδες κενό της συλλογικής μας συνύπαρξης: Ότι η ελληνικότητα, από καύχηση κατάντησε ντροπή, από προνόμιο ποιότητας της προσωπικής ζωής συνιστά σήμερα προσωπική αναπηρία.

Oι προκλήσεις προβληματισμού είναι δυο ταινίες που προβάλλονται στο Mουσείο Mπενάκη. H πρώτη έχει τίτλο «Σμύρνη: η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης, 1900 - 1922» και η δεύτερη «Διωγμός και ανταλλαγή πληθυσμών: Tουρκία - Eλλάδα 1922 - 1924». Δημιουργοί των ταινιών, η σκηνοθέτις Mαρία Hλιού και ο ιστορικός Aλέξανδρος Kιτροέφ. Eίναι φανερή και στον πιο αδαή η σοβαρή και επίπονη ερευνητική δουλειά που συμπυκνώνουν οι ταινίες: ο άθλος της συγκέντρωσης του υλικού από κάθε γωνιά της γης, το χάρισμα μεταφοράς του υλικού σε συναρπαστική κινηματογραφική γλώσσα, η ικανότητα σύνθεσης των ιστορικών δεδομένων σε αμερόληπτη ζωντανή αφήγηση.

Ο Καπιταλισμός είναι νεκρός. Ο “νέος παγκόσμιος βασιλιάς” λέγεται Πιστωτισμός!

Ο Καπιταλισμός είναι νεκρός. Ο νέος παγκόσμιος βασιλιάς λέγεται Πιστωτισμός!
Ο οικονομολόγος, συγγραφέας και χρηματιστής στη Μπανγκόγκ Richard Duncan περιγράφει στο καινούργιο του βιβλίο πώς τελικά ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που εδώ και καιρό είναι νεκρό, ενώ έχει αντικατασταθεί από ένα νέο οικονομικό σύστημα που το ονομάζει «Πιστωτισμό» ή «Κρεντιτισμό».

Για την ακρίβεια ο καπιταλισμός ενώ έχει πεθάνει προ πολλού, συνεχίζει να υπάρχει πλέον μόνο ως ψευδαίσθηση στα μυαλά ορισμένων αφελών, που δεν έχουν ακόμα μυηθεί στα μυστικά του κρεντιτισμού.Ακολουθεί ένα άρθρο που αφορά στην πρόσφατη συνέντευξη του συγγραφέα στο marketwatch.

Ο κόσμος πρέπει να καταλήξει σε μεγάλες αλλαγές του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος και να συνειδητοποιήσει τον οριστικό θάνατο του καπιταλισμού, σύμφωνα με το διακεκριμένο οικονομικό συγγραφέα Richard Duncan, ο οποίος προειδοποιεί ότι οι προσπάθειες που γίνονται από κάποιους να γυρίσουν πίσω το χρόνο στις ήδη πιστωτικά οδηγούμενες οικονομίες του κόσμου, θα καταλήξουν σε κατακλυσμική καταστροφή.

Αυτό που αναδύεται σήμερα είναι ένα νέο παγκόσμιο οικονομικό μοντέλο, το οποίο δεν ακολουθεί πλέον τις παλιές γραφές και δεν πρόκειται ποτέ να ανταποκριθεί ξανά με επιτυχία σε συνταγές όπως αυτή τη δημοσιονομικής πειθαρχίας, λέει ο Duncan, ο οποίος πιστεύει ότι η παγκόσμια οικονομία συνεχίζει να παραμένει στο χείλος του γκρεμού από την παγκόσμια κρίση μέχρι και σήμερα.

Νομίζω ότι πλέον έχουμε μπροστά μας ένα νέο οικονομικό σύστημα”, είπε ο Duncan σε τηλεφωνική συνέντευξη στο Marketwatch, από το γραφείο του στη Μπανγκόγκ. “Το μεγαλύτερο εμπόδιο που αντιμετωπίζει σήμερα ο κόσμος στην προσπάθειά του να ξεπεράσει την κρίση είναι η ευρέως κρατούσα λανθασμένη αντίληψη ότι ακόμα συνεχίζουμε να λειτουργούμε μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα”.

Η συνειδητοποίηση ότι ο κόσμος λειτουργεί πλέον με ένα πολύ διαφορετικό σύνολο κανόνων από εκείνους του καπιταλισμού του λεσέ-φερ του 19ου αιώνα, αποτελεί ένα από τα βασικά στοιχεία του νέου βιβλίου του Duncan (2012), με τίτλο:
«Η Νέα Μεγάλη Ύφεση: Η Κατάρρευση της Οικονομίας του Χάρτινου Χρήματος.»
(“The New Depression: The Breakdown of the Paper Money Economy.”).

Ενώ λοιπόν η υπόθεση σε κάνει να πιστεύεις ότι πρόκειται για κάποια αποκρυφιστική οικονομική θεώρηση του κόσμου, εντούτοις ο Duncan εξηγεί ότι πρόκειται ήδη για μία τεραστίων διαστάσεων αντίληψη του κόσμου από τους χρηματοοικονομικούς κύκλους.

Θα θυσίαζαν οι Illuminati το Ισραήλ;






Το Ισραήλ είναι ο γόνος των Illuminati. Θα επιτρέψουν ποτέ να καταστραφεί;
Ήταν πραγματικά το Ισραήλ σε θανάσιμο κίνδυνο το 1973;



Άρθρο του Henry Makow Ph. D.* / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Στις 6 Οκτωβρίου του 1973, η Αίγυπτος και η Συρία, ξεκίνησαν μια συντονισμένη επίθεση - έκπληξη κατά του Ισραήλ.


Οι Ισραηλινοί υπερασπιστές της Διώρυγας του Σουέζ και των Υψωμάτων του Γκολάν ήταν λιγότεροι σε αριθμό και συγκλονισμένοι. Το Ισραήλ είχε βαριές απώλειες και εξέταζε την πυρηνική επιλογή.


Βρισκόταν πραγματικά το Ισραήλ σε θανάσιμο κίνδυνο;


Το Ισραήλ είναι προσωπικό φέουδο των Ρότσιλντ– ο προσωπικός οικογενειακός στρατός τους, το πυρηνικό οπλοστάσιο και οι μυστικές υπηρεσίες, όλα σε ένα.



Η Ιερουσαλήμ είναι προορισμένη να γίνει το ειδωλολατρικό θρησκευτικό και διοικητικό κέντρο της Παγκόσμιας Κυβέρνησής τους. Σχεδίασαν και πλήρωσαν για το ισραηλινό κοινοβούλιο (Κνεσέτ) και το νέο - γεμάτο μασονικούς συμβολισμούς - κτίριο του Ανώτατου Δικαστηρίου, που προορίζεται για να λύνει τις παγκόσμιες διαφορές. Οι μούρες τους είναι αποτυπωμένες σε όλα τα ισραηλινά νομίσματα.



Φωτο: Edmund de Rothschild, ο "πατέρας" του Ισραήλ


Αν το Ισραήλ ήταν πραγματικά σε θανάσιμο κίνδυνο, αυτό θα ήταν αντίθετο με την πεποίθησή μας ότι οι τραπεζίτες Rothschild, ελέγχουν κρυφά τα παγκόσμια γεγονότα.

Οι Γάλλοι άνοιξαν την πόρτα της αλλαγής... Ας ορμήσουμε!




Η πρώτη Κυριακή, αύριο, είναι αυτή που οι ψηφοφόροι δίνουν μηνύματα. Αραγε ανατέλλει και πάλι η Αριστερά με κεφαλαίο Α; Είναι μια ενδιαφέρουσα πολιτική υπόθεση εργασίας σε μια Ευρώπη που ταλανίζεται από φυγόκεντρες δυνάμεις - ας μην ξεχνάμε την άνοδο της άκρας Δεξιάς.
Ωστόσο, είναι σαφές ότι κλείνει ο κύκλος του φλερτ σοσιαλιστών, σοσιαλδημοκρατών και κεντροαριστερών με την οικονομία της αγοράς. Οι περιπτώσεις Κλίντον, Μπλερ, Μπράουν και Σρέντερ, αποτελούν παρελθόν. Λογικό. Από τη μια είναι οι τραπεζίτες τους οποίους αιωνίως ξεχρεώνουν τα κράτη - δηλαδή ο φορολογούμενος. Από την άλλη, οι Κινέζοι που μαζί με τα προϊόντα τους εξάγουν στη Δύση και ανεργία. Βλέπετε, οι δουλειές μεταναστεύουν ανατολικά, σε
εργοστάσια με φθηνότερο κόστος παραγωγής. Είναι μια ενδιαφέρουσα πολιτική υπόθεση εργασίας σε μια Ευρώπη που ταλανίζεται από φυγόκεντρες δυνάμεις - ας μην ξεχνάμε την άνοδο της άκρας Δεξιάς.
Οπως επισημαίνει ο διευθυντής σύνταξης του «Νουβέλ Ομπζερβατέρ» Λοράν Ζοφρέν, οι υποψήφιοι θέλουν να μεταρρυθμίσουν το τραπεζικό σύστημα, θέλουν να ενισχύσουν τις δημόσιες υπηρεσίες, θέλουν να καταπολεμήσουν το δημόσιο χρέος με τη βοήθεια ενός πιο δίκαιου φορολογικού συστήματος, και θέλουν να προωθήσουν την ανάπτυξη με μια πολιτική επιλεκτικών επενδύσεων. Εντάξει... Και εγώ τα θέλω αυτά... Ο Φρανσουά Ολάντ εκπροσωπεί το μιτερανοζοσπενικό κέντρο. Αλλά -και εφόσον φυσικά κερδίσει και την Κυριακή 6η Μαΐου- θα ακολουθήσει μια πολιτική που θα κινείται αριστερότερα από οποιονδήποτε σημερινό Ευρωπαίο ηγέτη.
Η προσαρμογή στα νέα παγκόσμια δεδομένα είναι δυνατή χωρίς την κατασκευή τειχών, λέει στη «Λιμπερασιόν» ο Φιλίπ Αγκιόν, καθηγητής Οικονομίας στο Χάρβαρντ. Οι Γερμανοί και οι Σκανδιναβοί δείχνουν τον δρόμο. Οι οικονομίες των χωρών τους είναι ανοιχτές, στηρίζονται στις εξαγωγές και κατόρθωσαν να επωφεληθούν από την παγκοσμιοποίηση. Χάρη στην ισχυρή σύνδεση των επιχειρήσεων με το σύστημα μαθητείας, οι Γερμανοί διατήρησαν στο έδαφός τους μια έντονη βιομηχανική δραστηριότητα. Η παγκοσμιοποίηση είναι αναπόφευκτη και προσφέρει νέες διεξόδους στις παλιές ανεπτυγμένες οικονομίες μας. Υπό τον όρο να προσαρμοστεί το εκπαιδευτικό σύστημα και το κοινωνικό μοντέλο. Γιατί αυξάνονται οι μισθοί στην Κίνα; Επειδή η χώρα πλουτίζει. Τι κερδίζει η Δύση; Μια νέα αγορά για τις επιχειρήσεις της. Επωφελούνται οι εργαζόμενοι; Στη Γερμανία, ναι. Είναι ένα από τα κλειδιά της επιτυχίας της.

Και καλά όλα αυτά... Ομως, η άποψη που στην κυριολεξία ταράζει τα νεύρα των Γάλλων αναφέρεται στο ενδεχόμενο η χώρα τους να είναι ένας ακόμη «αδύναμος κρίκος» της Ευρωζώνης. Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, η μία μετά την άλλη, οι χώρες του ευρώ χρεοκόπησαν.
Ποια έπεται, λοιπόν; Οι περισσότεροι θα δείξουν την Ισπανία. Κάποιοι την Ιταλία. Ομως, οι Γάλλοι κοιτάζουν με αγωνία τη χώρα τους καθώς το χρέος της επιδεινώνεται διαρκώς και χάνει σε ανταγωνιστικότητα έναντι της Γερμανίας! Δεν υπάρχει, βεβαίως, έλλειψη υποψηφίων για το επόμενο σκέλος της ευρωπαϊκής κρίσης εμπιστοσύνης. Η Ισπανία βίωσε μια φούσκα ακινήτων εξίσου διογκωμένη όσο της Ιρλανδίας που έχει διαλύσει το τραπεζικό της σύστημα και έχει από τα μεγαλύτερα δημοσιονομικά ελλείμματα στην Ευρωζώνη. Η Ιταλία έχει ένα δημόσιο χρέος σχεδόν εξίσου υψηλό με της Ελλάδας και μάχεται να αναπτυχθεί από γενέσεως ευρώ. Το ίδιο και η Πορτογαλία. Εν μέσω αυτών, η Γαλλία κατόρθωσε να ξεφύγει από το ραντάρ. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης και παραμένει εύπορη, έστω και αν το ΑΕΠ της αυξήθηκε μόλις κατά 1,6% κατά μέσον όρο την τελευταία εικοσαετία.

Σάββατο 21 Απριλίου 2012

Στήνουν «Νέα Ίμια» στο Αιγαίο οι Τούρκοι και η Αθήνα σιωπά



Βραχονησίδα "Ζουράφα" ή "Λαδοξέρα". Το δεύτερο όνομά της η βραχονησίδα -που αποτελεί και βοηθητικό σημείο ναυσιπλοΐας λόγω του φάρου που έχει τοποθετηθεί εκεί- το απέκτησε από το αναβλύζον πετρέλαιο!!! Έτσι, η κατοχή της συγκεκριμένης -και εγκαταλελειμένης από την Ελληνική πολιτεία- βραχονησίδας αποκτά πολλαπλή σημασία και ενδιαφέρον, αφού πέρα από την οριοθέτηση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, δείχνει να έχει μείζον ενεργειακό ενδιαφέρον. Το θέμα το ανακινούμε όχι μόνο λόγω του ιδιαίτερου εθνικού ενδιαφέροντος -αφού αποτελεί ένα κομμάτι Ελληνικής γης και θάλασσας που κινδυνεύει να κλαπεί κυριολεκτικά από την Τουρκία-, αλλάεπειδή στην προεκλογική περίοδο που διανύουμε διαπιστώνουμε πως ΚΑΝΕΙΣ δεν ασχολείται με τα εθνικά ζητήματα και ιδιαίτερα με ζητήματα που αποτελούν ανοικτές εξόφθαλμες προκλήσεις της Άγκυρας προς την Αθήνα που σιωπά. 
Σήμερα, η "Ζουράφα" βρίσκεται υπό "κατάρρευση", αφού φαίνεται πως τα κύματα αποφάσισαν να την εξαφανίσουν. Η πιθανότητα αυτή η κατακρήμνιση - ισοπέδωση της βραχονησίδας να αποτελεί έργο της Τουρκίας, δεν ελέγχεται επισήμως, αφού δεν έχει εκδοθεί καμία ανακοίνωση από την Ελλάδα και τα αρμόδια υπουργεία. Τελικά, φαίνεται πως τα κύματα και ο αέρας του Αιγαίου δεν παίρνουν μόνο σημαίες, αλλά και... ολόκληρες βραχονησίδες!!! Στις φωτογραφίες (δίπλα) βλέπουμε την "Ζουράφα" πριν και μετά την "επίθεση" από τα "κύματα"... Τα συμπεράσματα και οι ευθύνες για όσους μας κυβερνούν, δικά σας.
.. 

Τι συμβαίνει με τη βραχονησίδα Ζουράφα;

ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ, ΧΑΡΤΙΝΑ ΔΕΣΜΑ


 Τα περισσότερα χρήματα, από τις τεράστιες ποσότητες που οι κεντρικές τράπεζες «τυπώνουν» σήμερα, παραμένουν μπλοκαρισμένα στα γρανάζια του χρηματοπιστωτικού συστήματος – σε βιτρίνες που όλοι τα βλέπουν, ενώ κανένας δεν μπορεί να τα αγγίξει
Πρέπει να φροντίζουμε να μπορούν οι άνθρωποι να αγοράζουν, ενώ, παράλληλα, πρέπει να φροντίζουμε να μπορούν οι βιομηχανίες να παράγουν - καταστάσεις που όμως εμποδίζει ο υπερδανεισμός, λόγω του ότι οι άνθρωποι δεν αγοράζουν και οι βιομηχανίες δεν παράγουν, ενώ κανένας από τους δύο δεν επενδύει” (Keynes).          

Από το 1945 έως και το 2007, για 62 ολόκληρα χρόνια δηλαδή, τόσο οι επιχειρηματίες, όσο και οι επιχειρήσεις, ήταν σίγουροι πως θα υπήρχε Ζήτηση, εάν οι ίδιοι δημιουργούσαν Προσφορά – με ορισμένες εξαιρέσεις μίας δραστικής μεν, αλλά χρονικά περιορισμένης ύφεσης.

Αυτό έπαιξε έναν σημαντικό ρόλο στη δημιουργία εκείνων των προϋποθέσεων, οι οποίες οδήγησαν στη μεγαλύτερη όλων των εποχών οικονομική ανάπτυξη του πλανήτη, για περισσότερες από δύο γενιές. Οι προϋποθέσεις όμως αυτές φαίνεται ότι έχουν πάψει πια να υπάρχουν”.

Ανάλυση

Σύμφωνα με τον Αμερικανό οικονομολόγο K.Rogoff, δεν υπάρχει κανένας σίγουρος τρόπος για να αποφύγει κανείς μία βαθειά τραπεζική κρίση – όπως η σημερινή στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α. Η κρίση αυτή προέρχεται από την υπερβολική αύξηση των χρεών (δημοσίων στην Ελλάδα και Ιταλία, ιδιωτικών σε όλη σχεδόν την υπόλοιπη Δύση), η οποία έχει σαν αποτέλεσμα να γίνονται οι Οικονομίες ευαίσθητες στις «κρίσεις εμπιστοσύνης».

Ακυβερνησία και… χάος; Προσοχή στα… καλσόν!



Του καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου

Δέστε το κόμπο: μέχρι την Κυριακή 6η Μαΐου θα ακούσουμε πολλά που τα δημιουργικά «αργυρώνητα» μυαλά των υποτελών του «Συστήματος» θα σκαρφιστούν για να μας πείσουν ότι είναι ένας ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ η συνέχιση της Συγκυβέρνησης από τα γνωστά εδώ και δεκαετίες ως στελέχη αλλά «νεότευκτα στις κορυφαίες θέσεις» πρόσωπα της διαιωνιζόμενης οικογενειοκρατίας στην πολιτική μας ζωή…

Εάν ο τίτλος μου ξεφεύγει από τα δικαιολογημένα «πιπεράτα» μου και είναι ελαφρώς «σόκιν» μη με παρεξηγήσετε καθότι πολύ πιο σόκιν ήταν η απόφαση του κ Σαμαρά να προσθέσει τον Γιώργο Συμπιλίδη στο ψηφοδέλτιο του Κιλκίς και ακόμη περισσότερο «σόκιν» οι θυελλώδεις αντιδράσεις απέναντι στον γιατρό κ Συμπιλίδη ο οποίος ακολούθησε το πρόσταγμα του τότε «ομαδάρχη» του κ Σαμαρά το 1993 να ΡΙΞΟΥΝ την Κυβέρνηση Μητσοτάκη…

«Σόκιν» δεν είναι η απόφαση του κ Παπανδρέου και του κ Καραμανλή να είναι υποψήφιοι ως απλοί βουλευτές στα Κόμματά τους;

Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

Υπερκαταναλωτισμός το ανώτατο στάδιο της ωνιομανίας

Βασίλης Μακρής
Η αφορμή για να γραφούν οι παρακάτω γραμμές, πάρθηκε από ένα άρθρο σε κυριακάτικη εφημερίδα υπό τον τίτλο  « Έσπασε όλα τα ρεκόρ η κινητή τηλεφωνία στην Ελλάδα ». Μέσα λοιπόν στo άρθρο αυτό μεταξύ των άλλων, τονίζονταν επί λέξει τα εξής  « Παρ’ ότι έχει φθάσει στα ανώτερα επίπεδα ωρίμανσης, η αγορά της κινητής τηλεφωνίας συνεχίζει να αναπτύσσεται και να αποσπά κομμάτια της αγοράς σταθερής τηλεφωνίας. Τα συμπεράσματα που προκύπτουν στη χώρα μας όσον αφορά τη διάδοση της κινητής τηλεφωνίας είναι εντυπωσιακά, καθώς όπως δείχνουν τα στοιχεία οι Έλληνες έχουν σπάσει όλα τα ρεκόρ διαθέτοντας πάνω από 17 εκατομμύρια συνδέσεις κινητής τηλεφωνίας. Ο συνολικός αριθμός των γραμμών που εξυπηρετούσαν οι τρεις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας στο τέλος Ιουνίου άγγιξε τα 17,3 εκατομμύρια με αποτέλεσμα το ονομαστικό ποσοστό διείσδυσης στη χώρα μας να φθάνει στο 157,7% ».
Είναι όντως εντυπωσιακά στοιχεία, αδιάψευστα, παραστατικά και αποτυπώνοντα μιαν αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα : ότι οι νεοέλληνες έχουν προσφέρει τον εαυτό τους δέσμιο στην μέγγενη του υπερκατανατωλωτισμού. Πρόκειται για ένα φαινόμενο (όχι μόνο κοινωνικό), που έχει κυρίως πνευματικές αφετηρίες.
Είναι φανερό ότι κατά την διάρκεια  της τελευταίας τριακονταετίας και η χώρα μας έχει εισέλθει στην φάση του μαζικού καταναλωτισμού. Όλα έχουν γίνει πλέον μαζικά : Η παιδεία, η συγκοινωνία, οι μεταφορές, η κουλτούρα, η ενημέρωση και τόσοι άλλοι τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας χαρακτηρίζονται από τη μαζικότητα.. Μάλιστα πολλοί μιλούν και για μαζικούς χώρους. Βρισκόμαστε σε μια όξυνση αυτού του φαινομένου, αφού πια δεν υπάρχει τομέας της ανθρώπινης δραστηριότητας στον οποίον να μην υπεισέρχεται (υπό την έννοια του δέκτη)  η μαζική κοινωνία. Αυτά αναφέρονται ως περιγραφή του φαινομένου αυτού και δεν κρίνεται σκόπιμο να δοθεί έκταση σ’ αυτό μια και άλλος είναι ο στόχος της παρέμβασης αυτής.

Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

“Χοντραίνει” το παιχνίδι Ρωσίας – Αμερικής με φόντο την ΑΟΖ | ANTINEWS


Τη στιγμή που σέρνεται διαρκώς το γαϊτάνι “έρχεται δεν έρχεται ο Πούτιν στο Άγιο Όρος το Πάσχα“, με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίζεται η κοινή γνώμη, εντονότατες διεργασίες συντελούνται σε Αθήνα και Μόσχα γύρω από τις επενδύσεις που θέλουν να κάνουν οι Ρώσοι στην Ελλάδα. Ειδικότερα, στην Αθήνα έφτασε χτες και θα φύγει σήμερα, ο Ιγκορ Γιουσούπωφ, σύμβουλος επί ενεργειακών θεμάτων του Πούτιν και επικεφαλής της μεγάλης εταιρείας Energy.
Την ίδια στιγμή στη Μόσχα βρίσκεται ο επικεφαλής του ελληνικού Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων, Μητρόπουλος, όπου διεξάγει σειρά επαφών επίσης με αντικείμενο τις σχεδιαζόμενες ρωσικές επενδύσεις στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες πάντως, κατά τη διάρκεια συνάντησης που είχε ο κ.Γιουσούπωφ με μέλη του ΔΣ του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων, κάποια εξ’ αυτών φέρονται να του είπαν ότι οι ρωσικές προτάσεις για την αγορά μετοχών της Δημόσιας Επιχειρήσης Φυσικού Αερίου είναι … προβληματικές. Κάτι που, εμμέσως πλήν σαφώς, σημαίνει ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για συμμετοχή στην εξαγορά.
Να σημειωθεί ότι ενδιαφέρον για τη ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ έχουν επιδείξει οι ρωσικές εταιρείες Energy, Gazprom και Syntez. Εντονότατη πάντως, είναι η φημολογίοα, σύμφωνα με την οποία οι Αμερικανοί δεν επιθυμούν την είσοδο των Ρώσων στην Ελλάδα και ειδικά στο νευραλγικής σημασίας χώρο της ενέργειας.
Να σημειωθεί ότι την περασμένη εβδομάδα διεξάχθηκε η

Ο Πούτιν ξεσκεπάζει την Νέα Τάξη Πραγμάτων!

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Τι εστί Τράπεζα σήμερον



Του Γ. Βαρουφάκη
Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχαν ιδιωτικές τράπεζες που λειτουργούσαν ως κανονικές επιχειρήσεις. Που έπαιρναν δηλαδή ρίσκο και είτε, εφόσον τους «έβγαινε», κέρδιζαν είτε, όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν «κατ’ ευχήν», διακινδύνευαν την ύπαρξή τους. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι.

Τέτοιες τράπεζες σήμερα δεν υπάρχουν.Σήμερα οι «ιδιωτικές» τράπεζες, παγκοσμίως, αποτελούν έναν παραπλανητικό ευφημισμό. Ιδίως μετά το Κραχ του 2008, οι τράπεζες λειτουργούν ως μορφώματα που συνδυάζουν τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, αποτελώντας έτσι βαρίδια που τραβάνε τις κοινωνίες και τις αγορές μαζί τους στον πυθμένα ενός ωκεανού ζημιών και χρέους.

Αυτές τις μέρες, που μια υπό προθεσμία (και υπό αμφιλεγόμενη νομιμοποίηση) κυβέρνηση «διαπραγματεύεται» την λεγόμενη επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, καλό είναι να θυμηθούμε τι εστί τράπεζα την σήμερον. Για να το θυμηθούμε όμως αυτό, χρειαζόμαστε μια αναδρομή στο ιστορικό του πώς φτάσαμε εδώ που είμαστε.

Όταν οι τράπεζες λειτουργούσαν ως επιχειρήσεις

Το Ευαγγέλιο και το φραγγέλιο!...



«Αλίμονο σε σας»! λέει Ο Χριστός, στην ευαγγελική περικοπή, που διαβάζεται στις εκκλησιές απόψε, το βράδυ της Μ. Δευτέρας.
Αλλά, σε ποιους;
Μα, στους γραμματείς και τους φαρισαίους όλων των εποχών…
Κι αν δεν θέλετε να πάτε στην εκκλησιά και ν’ ακούσετε τους παπάδες, μπορείτε να διαβάστε το ΚΓ΄ κεφάλαιο του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου. Όπου και θα δείτε την ακτινογραφία του ψυχικού υπεδάφους των υποκριτών:
Βασικό χαρακτηριστικό τους είναι η ασυμφωνία ανάμεσα στο εσωτερικό και το εξωτερικό τους:
Είναι, όπως λέει ο Χριστός, οι «κεκονιαμένοι τάφοι», που απέξω αστραποβολούν από ομορφιά και από μέσα βρωμοκοπούν απ’ τις σαπισμένες σάρκες. Είναι τα πεντακάθαρα ποτήρια με το ακάθαρτο και μολυσμένο περιεχόμενο. Είναι, όπως σοφά λέει ο λαός, «απέξω κούκλα κι από μέσα πανούκλα»!
Όπως πολλοί πολιτικοί και θρησκευτικοί πρίγκιπες.! Και όχι μόνο…

Ελεύθερος άνθρωπος


(...) Ελάτε τώρα, υπήρχε κανένας που ο Διογένης δεν αγαπούσε, ένας άνθρωπος τόσο ευγενικός και καλόκαρδος που ευχαρίστως έπαιρνε πάνω του όλα τα προβλήματα για το κοινό καλό; Αλλά ποιος ήταν ο τρόπος της αγάπης του; Όπως έγινε υπηρέτης του Δία, νοιαζόταν για τους συνανθρώπους του, αλλά ταυτόχρονα ήταν υποταγμένος στο Θεό. Αυτός ήταν ο λόγος που μόνο γι' αυτόν όλος ο κόσμος και όχι κάποιο συγκεκριμένο μέρος ήταν η πατρίδα του· και όταν τον φυλάκισαν δεν ποθούσε την Αθήνα, ούτε λαχταρούσε να ξαναδεί τους φίλους του και τους γνωστούς του εκεί, αλλά έγινε καλός φίλος με τους πειρατές (που τον φυλάκισαν) και επειράτο* (=προσπαθούσε) να τους φέρει στον ίσιο δρόμο.  Έτσι κατακτάται η ελευθερία. Γι' αυτό έλεγε: "Από τότε που ο Αντισθένης (διάσημος φιλόσοφος, δάσκαλος του Διογένη) με ελευθέρωσε, ποτέ μου δεν έγινα σκλάβος." Πως τον ελευθέρωσε ο Αντισθένης; Ακούστε τι λέει ο Διογένης. "Μου έμαθε τι ήταν δικό μου, και τι δεν ήταν δικό μου. Η ιδιοκτησία δεν είναι δική μου· συγγενείς, οικείοι, φίλοι, φήμη, συνήθεις τόποι, η συζήτηση με άλλους - όλα αυτά δεν είναι δικά μου. 'Τι είναι λοιπόν δικό σου;' Η δύναμη να χρησιμοποιώ τις εξωτερικές εντυπώσεις. Μου έδειξε ότι την διαθέτω πέρα από κάθε εμπόδιο ή εξαναγκασμό· κανένας δεν μπορεί να με εμποδίσει· κανένας δεν μπορεί να με αναγκάσει να την χρησιμοποιήσω με άλλο τρόπο από αυτό που θέλω. Ποιος έχει λοιπόν πάνω μου εξουσία; Ο Φίλιππος, ή ο Αλέξανδρος, ή ο Περδίκκας ή ο Μέγας Βασιλέας; (ο βασιλιάς των Περσών) Από που μπορούν να την έχουν; Γιατί ο άνθρωπος που ήταν η μοίρα του να υποδουλωθεί από άλλον άνθρωπο πρέπει να είχε ήδη πρωτύτερα  υποδουλωθεί από πράγματα."
Επομένως, ο άνθρωπος που πάνω στον οποίο η απόλαυση δεν έχει καμία δύναμη, ούτε ο πόνος, ούτε η δόξα, ούτε ο πλούτος, και ο οποίος, όποτε του φαίνεται πρέπων, μπορεί να φτύσει όλο του το σώμα στο πρόσωπο κάποιου** και να αναχωρήσει από αυτή τη ζωή - ποιανού δούλος είναι, ποιανού υποτακτικός;(...)

* δεν μπορούσα να μην αφήσω την όμορφη αυτή πινελιά της αρχαίας Ελληνικής που δεν αποδίδεται εύκολα στο νεοελληνικό κείμενο.

** πιθανή αναφορά στον Ανάξαρχο ο οποίος όταν ο τύραννος της Κύπρου Νικοκρέων διέταξε να του κόψουν τη γλώσσα, λένε πως ο ίδιος ο φιλόσοφος την έκοψε με τα δόντια του και την έφτυσε στο πρόσωπο του τυράννου.

Το κείμενο είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Αρριανού: "Ομιλίες του Επίκτητου" (Βιβλίο ΙΙΙ, κεφ. ΧΧΙV, 64-72, κδ'. "Περί τού μή δείν προσπάσχειν τοίς ούκ έφ' ημίν"). Η μετάφραση και τα λάθη της, δικά μου.